Kaçış Denemeleri, Düş Bahçesi

  Onun yazılarından arta kalanlar bir gün birileri tarafından toparlanıp bir bahçe kuruldu.Düş Bahçesi.Yersiz insanların yurtsuz gezginlerin ekmek kırıntıları gibi akıllarının dilsiz yanlarını ekip çekip gittikleri bir bahçe.Kanunu töresi olmayan bir kimsesizler vahası.Hemen hemen herkesin bir şekilde yolunun düştüğü bu bahçenin ziyaretçilerinden birisi çaldığı son kapı olan bu bahçede kalakaldı.Gidemedi,gidecek bir yer kalmadığından işte.Öylesine sessizce,ertelediği tüm suskunluklarıyla birlikte çöküp kaldığı bu miskinler tekkesinde.Harfler öylece havada asılı kalmış,onu bekliyordu.O harflerden kendine yepyeni bir dünya inşa edecek olan,onlarda cümle alemlerin anlamını devşirip üstüne kurulacak olan kişi,evet o,evet ben diyordu hepsini silmeliyim

Hepsini silmeliyim ve tüm dünya dinlenmeli.Bütün acılar sonlanmalı.Unutulmuşun gizli mağaralarında kalmalı acı diye her ne varsa o.O mağaranın  kapılarının önüne dağlar gerilmeli,suların en karanlık diplerinde kalmalı ve sonra tüm dillerdeki acı üzerine kurulmuş cümlelerin tüm harfleri silinmeli hafızaların en karanlık noktalarından bile.Dünya susmalı artık,hafızalar boşaltılmalı.Savaş,kan,nefret ve tüm işte kötüler yok olmalı.Nasıl diye düşünmeden öylesine

yok olup gitmeli işte,içinden geçenler böylesine şeylerdi bu boşluğun içindeki tüm anlamları reddeden adamın.Kimse kaçmasındı artık bilinmez yollara ,kimse birilerini, gerisinde bırakmasındı ve birde oldu olacak her kim ne yaşamak istiyorsa onu yaşasın .Geçmişinde bir yerlerinde hani aklında takıntı olarak kalabilecek olan hiç bir şey kalmasındı.Her bir şeyler yaşanıp tüketilsindi.Sular akıp gitsin ve tüm hayatlar temizlensin.Bir masumiyet hikayesi yazmaya kalkan adam öylece harflerin karşısında bakıp kaldı.Ömrü boyunca düş bahçesinde hiç sağa sola kıpırdamadan ömrünün sonu geldi.Yüzündeki ufak bir gülümsemeyle soluksuz bir beden olup çıktı.Onu bulacak olan ardından gelen kocaman bir anlamsızlığın ortasında bir ceset bulacaktı.Ve işte buymuş yıllardır aradığım hayatın anlamı diyecekti,sadece ama sadece bir ceset yani bir bitmişlik ve tükenmişlik.En azından o,cesedi gömecek olan ve hemen ardından tüm yalanların en civcivli şehrine doğru yola koyulan ,kaldığı yerden hiç şikayet etmeden razı olmayı yeğleyen kişi olacaktı.