Hikmet Dönüşü: Mümtaz- 2

  Dönencelerden birinden geriye dönen adamın adı Hikmet olmuştu. Mümtaz’ı gittiği yerde bırakıp gelmişti. Melek kapıyı açıp da karşısında kocasını gördüğünde bu değişimin farkında değildi henüz. Bir ömrü tek bir isimle sürdürecek adamlardan değildi o. Şimdi kendi adını kendi koyacaktı. Mümtaz gençliğinin kendince haşarı oğlanı, uçuşan yaprakların peşinde dolanan bir gönlün delikanlısıydı. Onun zamanı bir tür temizlikle sonlanmıştı. Bir son bahar temizliği gibi, nereden koptuğu belli olmayan bir çığlıkla dökülen sağanak altında kalan adamdı Mümtaz. Geriye dönense erdeminden sual olunmaz Hikmet olacaktı. Hikmet suskun, derinlerde gözleri, dışarıya kapanmış tüm pencereleri, için için yanan bir yangın, yangının ortasında ateşler içinde yanan bir adam. Kendi içine gömülmüş bir derin mağaralar gezgini. Melek’in açtığı kapıdan içeriye giren adam, kadının Mümtaz’ı, aslında Hikmet oturdu kanepenin ucuna. Bir yabancı gibi, son sığınağın unutulmuş yada hiç bilinmeyen kokusunun kendisini sarmasını bekleyecekti. Derinlerindeki yangının pişirdiği bu adam tüm renklerini ağır ağır açacaktı